Biuletyn - 5 sierpnia

1. Pozdrawiamy serdecznie wszystkich Pielgrzymów Duchowych i sympatyków naszej Pielgrzymki. W dniu wczorajszym, jak w każdy wakacyjny wtorek, w Katolickim Radiu Podlasie odbyła się audycja pielgrzymkowa – tym razem ze studia plenerowego w Dęblinie. Audycja spotkała się z bardzo dużym oddźwiękiem ze strony słuchaczy – Pielgrzymów Duchowych. W jej trakcie odebraliśmy wiele telefonów i wiadomości SMS, w których nasi słuchacze dzielili się doświadczeniami duchowego pielgrzymowania, opowiadali o tym, jak wygląda duchowe pielgrzymowanie w poszczególnych parafiach, zapewniali o swojej pamięci i modlitwie oraz bardzo gorąco pozdrawiali wszystkich, którzy wędrują do Tronu Matki. Bardzo dziękujemy wszystkim Pielgrzymom Duchowym za zaangażowanie się w tę audycję i życzliwe słowa. Pozdrowienia Wasze w dniu dzisiejszym przekażemy Adresatom. Jednocześnie serdecznie pozdrawiamy Was wszystkich, cieszymy się nieustanną łącznością, zapewniamy o modlitwie. Ciepłe powietrze, które nas otacza tylko rozgrzewa nasze serca i nie przeszkadza w bezpiecznym wędrowaniu.
2. W dniu dzisiejszym nastąpiło ostateczne uformowanie się Pielgrzymki Podlaskiej w dwóch kolumnach: siedleckiej i bialskiej. Witamy Grupy 1b, 8a i 8b. Od dziś w pielgrzymce bierze udział 27 Grup.
3. Kolumna bialska przemierzała dziś jeszcze do obiadu w Puławach teren archidiecezji lubelskiej. Kolumna siedlecka po Mszy św. w Dęblinie opuściła naszą diecezję. Za Wisłą znajdujemy się na terenie diecezji radomskiej, której Pasterzem jest Biskup Henryk Tomasik, jeden z twórców naszej Pielgrzymki i wieloletni przewodnik. Kolumna siedlecka przechodzi przez parafie: Zajezierze, Oleksów, Gniewoszów i Wygoda, kolumna bialska przez: Żyrzyn, Puławy (archidiecezja lubelska), Góra Puławska, Zarzecze i Łagów.
4. Dzisiaj nocujemy:
   kolumna siedlecka – w Czarnolesie – „pod lipą u Jana Kochanowskiego”;
   kolumna bialska – w Łagowie.
5. Od dziś funkcjonuje Kuchnia pielgrzymkowa. Z pewnych źródeł udało się dowiedzieć, że będzie zupa pomidorowa oraz rosół. Duchowo pielgrzymować można również w kuchni, więc może warto wybrać coś z powyższego menu… Zwłaszcza, jeśli jeszcze nie było pomysłu na zupę.
6. Baza znajduje się przy kościele w Czarnolesie. Przy Bazie znajduje się także Biuro Rzeczy Znalezionych.
7. W obu kolumnach działa Zaopatrzenie, wyraźnie oznakowane symbolami pielgrzymkowymi. Służba Zaopatrzenia będzie również odwiedzać poszczególne grupy na noclegach.
8. Jutro:
   - Święto Przemienienia Pańskiego. Przeżywanie tej tajemnicy jest możliwe tylko w czystości serca. Kapłani są zawsze gotowi służyć w Sakramencie Pojednania, głównie w czasie drogi, na końcu Grupy – do tego szczególnie zachęcamy. W trakcie Apelu zasadniczo Spowiedzi nie będzie: Kapłani są także zmęczeni, a wielokrotnie trzeba stać w długich kolejkach przy konfesjonałach.
   - w Czarnolesie:
      wstanie – godz. 5⁰⁰, śniadanie, składanie bagaży;
      Msza Święta – godz. 6³⁰, bezpośrednio potem – wymarsz.
   - w Łagowie:
      wstanie – godz. 4³⁰, śniadanie, składanie bagaży
      Msza Święta – godz. 6⁰⁰, wymarsz Grup.
9. Od dzisiaj zaczynamy odprawianie Nowenny (tekst poniżej). Została ona już tradycyjnie przygotowana przez Joannę Borowicz i ks. Andrzeja Biernata.
10. Zachęcamy do odwiedzania strony internetowej naszej Pielgrzymki, gdzie możemy przekazać pozdrowienia, znaleźć m.in. aktualności, zdjęcia oraz konferencje pielgrzymkowe .

 W nowym dniu chcemy pochylić się nad sakramentem małżeństwa. Przypomnijmy sobie może nasz ślub, ślub naszych bliskich. Nie jest ono jedynie ceremonią, sprawowaną w kościele, z kwiatami, suknią ślubną, zdjęciami…. Małżeństwo chrześcijańskie jest sakramentem, który odbywa się w Kościele, a także budującym Kościół, dając początek nowej wspólnocie rodzinnej.
Właśnie to podsumowuje św. Paweł apostoł w swoich słynnych słowach: „Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła” (Ef 5,32). Paweł natchniony Duchem Świętym mówi, że miłość między mężem a żoną jest obrazem miłości między Chrystusem a Kościołem. Jest to niewyobrażalna godność! Ale w istocie jest ona wpisana w stwórczy plan Boga, a dzięki łasce Chrystusa, pomimo swoich ograniczeń urzeczywistniły ją niezliczone małżeństwa chrześcijańskie!
Święty Paweł, mówiąc o nowym życiu w Chrystusie powiada, że wszyscy chrześcijanie są powołani, aby się wzajemnie miłowali, jak Chrystus ich umiłował, to znaczy „będąc sobie wzajemnie poddani” (Ef 5,21), co oznacza służąc jedni drugim. I tutaj wprowadza analogię między małżeństwem męża i żony a Chrystusem i Kościołem. To jasne, że chodzi o analogię niedoskonałą, ale musimy pojąć jej duchowe znaczenie, które jest niezwykle wzniosłe i rewolucyjne, a jednocześnie proste, przystępne dla każdego mężczyzny i kobiety, powierzających się łasce Bożej.
Św. Paweł mówi, że mąż musi kochać swoją żonę „jak własne ciało” (Ef 5,28); kochać ją tak, jak Chrystus „umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie” (w. 25). Skutek tego radykalizmu oddania wymaganego od mężczyzny, ze względu na miłość i godność kobiety, na wzór Chrystusa, powinien być ogromny w samej wspólnocie chrześcijańskiej.
To ziarno ewangelicznej nowości, przywracające pierwotną wzajemność oddania i szacunku, dojrzewało powoli w historii, ale w końcu zwyciężyło.
Sakrament małżeństwa jest wielkim aktem wiary i miłości: świadczy o męstwie wiary w piękno stwórczego aktu Boga i życiu tą miłością, która pobudza, by iść zawsze dalej, poza siebie samych, a także poza samą rodzinę. Chrześcijańskie powołanie do miłości bezwarunkowej i bez miary jest tym, co wraz z łaską Chrystusa tkwi także u podstaw wolnej zgody stanowiącej małżeństwo.
Sam Kościół jest w pełni zaangażowany w historię każdego chrześcijańskiego małżeństwa: buduje się jego sukcesami i cierpi w jego porażkach. Ale musimy zadać sobie poważne pytanie: czy my sami jako wierzący i pasterze dogłębnie akceptujemy tę nierozerwalną więź dziejów Chrystusa i Kościoła z historią małżeństwa i ludzkiej rodziny? Czy jesteśmy gotowi poważnie podjąć tę odpowiedzialność?
W tej głębi tajemnicy stworzenia, uznanej i przywróconej w jej czystości, otwiera się druga wielka perspektywa charakteryzująca sakrament małżeństwa. Decyzja „poślubienia się w Panu” zawiera również wymiar misyjny, co oznacza gotowość w sercu, by stać się pośrednikiem Bożego błogosławieństwa i łaski Bożej dla wszystkich. W istocie chrześcijańscy małżonkowie jako tacy mają udział w misji Kościoła.
Sprawowanie sakramentu nie może pominąć tej współodpowiedzialności życia rodzinnego wobec wspaniałej misji miłości Kościoła. Tak więc życie Kościoła wzbogaca się za każdym razem pięknem tego oblubieńczego przymierza, a także zubaża się za każdym, kiedy jest ono oszpecone. Kościół, aby ofiarować wszystkim dary wiary, miłości i nadziei potrzebuje także mężnej wierności małżonków wobec łaski ich sakramentu! Lud Boży potrzebuje ich codziennej drogi w wierze, miłości i nadziei, ze wszystkimi radościami i trudami, jakie pociąga za sobą ich droga w małżeństwie i rodzinie.
W ten sposób kurs jest wyznaczony na zawsze. Chrystus nieustannie troszczy się o Kościół, aby z jego ludzkiego oblicza usunąć wszelkie plamy i zmarszczki. Wzruszające i piękne jest to promieniowanie siły i czułości Boga, jakie jest przekazywane z jednego małżeństwa na drugie, z rodziny na rodzinę. Słusznie mówi Paweł: jest to wręcz „wielka tajemnica”! Mężczyźni i kobiety na tyle odważni, aby nieść ten skarb w „glinianych naczyniach” naszego człowieczeństwa są dla Kościoła podstawowym bogactwem. Niech Bóg im tysiąckroć za to błogosławi!
W miłości jestem poślubiony Bogu. Mąż i żona to Kościół z Chrystusem. Wewnętrzne relacje w małżeństwie pokazują, że Chrystusem staje się mąż a kobieta Kościołem. Mąż, jako Chrystus całkowicie oddaje się Kościołowi. A kobieta jako Kościół winna pójść za Chrystusem. Taka jest tajemnica małżeństwa.


 „Wielka Boga-Człowieka Matko! Bogurodzico Dziewico, Bogiem sławiona Maryjo!
Królowo świata i Polski Królowo!
Gdy upływają trzy wieki od radosnego dnia, w którym zostałaś Królową Polski, oto my, dzieci Narodu polskiego i Twoje dzieci, krew z krwi Przodków naszych, stajemy znów przed Tobą, pełni tych samych uczuć miłości i nadziei, jakie ożywiały ongiś Ojców naszych. […] Matko Chrystusowa i Domie Złoty! Przyrzekamy Ci stać na straży nierozerwalności małżeństwa, bronić godności kobiety, czuwać na progu ogniska domowego, aby przy nim życie Polaków było bezpieczne. Przyrzekamy Ci umacniać w rodzinach królowanie Syna Twego Jezusa Chrystusa, bronić czci Imienia Bożego, wszczepiać w umysły i serca dzieci ducha Ewangelii i miłości ku Tobie, strzec prawa Bożego, obyczajów chrześcijańskich i ojczystych. Przyrzekamy Ci wychować młode pokolenie w wierności Chrystusowi, bronić je przed bezbożnictwem i zepsuciem i otoczyć czujną opieką rodzicielską”. Amen.
(z Jasnogórskich Ślubów Narodu)

Z nauczania św. Jana Pawła II:
„Małżeństwo, podobnie jak każdy sakrament, jest pamiątką, uobecnieniem i proroctwem tego zbawczego dzieła: „Jako pamiątka, sakrament daje [małżonkom – przyp. J.B.] łaskę i zadanie upamiętniania wielkich dzieł Bożych i świadczenia o nich wobec swych dzieci; jako uobecnienie, daje im łaskę i zadanie wprowadzania w życie, wzajemnie wobec siebie i wobec dzieci, wymogów miłości, która przebacza i darzy odkupieniem; jako proroctwo, daje im łaskę i zadanie życia i świadczenia o nadziei przyszłego spotkania z Chrystusem”. Podobnie jak każdy z siedmiu sakramentów, również małżeństwo we właściwy sobie sposób jest rzeczywistym znakiem dzieła zbawienia. „Zaślubieni, jako małżonkowie, uczestniczą w nim we dwoje, jako para, do tego stopnia, że pierwszym i bezpośrednim skutkiem małżeństwa […] nie jest sama łaska nadprzyrodzona, ale chrześcijańska więź małżeńska, komunia dwojga typowo chrześcijańska […] Szczególna jest także treść uczestnictwa w życiu Chrystusa; miłość małżeńska zawiera jakąś całkowitość, w którą wchodzą wszystkie elementy osoby — impulsy ciała i instynktu, siła uczuć i przywiązania, dążenie ducha i woli. Miłość zmierza do jedności głęboko osobowej, która nie tylko łączy w jedno ciało, ale prowadzi do tego, by było tylko jedno serce i jedna dusza”. (FC 13)

Jasnogórska Pani, za Twoim wstawiennictwem polecamy Ojcu niebieskiemu wszystkie polskie małżeństwa i rodziny, i prosimy:

1. Aby małżonkowie, związani świętym węzłem małżeńskim z wiarą i zaufaniem wypełniali zobowiązania wynikające z treści przysięgi małżeńskiej. Ciebie prosimy…
2. Aby żyjący w związkach niesakramentalnych, zrozumieli, że tylko łaska sakramentu może umocnić ich miłość i być wsparciem na drodze realizacji ich życiowego powołania. Ciebie prosimy…
3. Aby małżeństwa zagrożone rozbiciem, z modlitwy i Eucharystii czerpały siłę do umocnienia więzi małżeńskich. Ciebie prosimy…
4. Aby małżeństwa rozbite dzięki Bożej łasce i wsparciu życzliwych sobie ludzi odnalazły drogę do zgody i pojednania. Ciebie prosimy…

Pod Twoją obronę…

Módlmy się:
Boże, od którego pochodzi wszelkie ojcostwo w niebie i na ziemi, Ojcze, który jesteś Miłością i Życiem, spraw, aby każda ludzka rodzina na ziemi przez Twego Syna, Jezusa Chrystusa, "narodzonego z Niewiasty" i przez Ducha Świętego stawała się prawdziwym przybytkiem życia i miłości dla coraz to nowych pokoleń. Spraw, aby Twoja łaska kierowała myśli i uczynki małżonków ku dobru ich własnych rodzin i wszystkich rodzin na świecie. Spraw, aby młode pokolenie znajdowało w rodzinach mocne oparcie dla swego człowieczeństwa i jego rozwoju w prawdzie i miłości. Spraw, aby miłość umacniana łaską Sakramentu Małżeństwa okazywała się mocniejsza od wszelkich słabości i kryzysów, przez jakie nieraz przechodzą nasze rodziny. Spraw wreszcie - błagamy Cię o to za pośrednictwem Świętej Rodziny z Nazaretu - ażeby Kościół wśród wszystkich narodów ziemi mógł owocnie spełniać swe posłannictwo w rodzinach poprzez rodziny. Przez Chrystusa Pana naszego, który jest Drogą, Prawdą i Życiem na wieki wieków.